13 Şubat 2012 Pazartesi

dipte bile değilim

sanki aptal birinin aptal düşüyüm .kendimle ne yapacağımı bilmiyorum.kendimi ne yapacağımı bilmiyorum.öylece var oluyorum sadece.her şeyden kopmuş gibiyim şu anda.hiçbir şey hissetmiyorum,ne yalnızlık ne keder.sadece varım o kadar,sadece şu an buraya bunu yazıyorum o kadar.başka hiçbir şey yok varlığımla alakalı.garip bir huzur da var içimde.her şeyin boş,her şeyin anlamsız olduğunu kavrayıp da artık hiçbir şeyin dert edilmediği bir durumdayım .etkenliğim yok oldu sanki,uzun süredir etkenliğimi de hissetmiyordum ki zaten.edilgenliğimle varım şu an.
intihar etmeyeceğim henüz ,edemeyeceğim.belki 24 ünde ya da 27 sinde cesaret edebilirim ama intihar etmeden önceki o huzuru hissedebiliyorum .bulanık hiçbir şey kalmamış gibi aklımda,umursadığım hiç kimse kalmamış gibi,zaten pek kimseyi de umursadığım yoktu ya.sanki bütün düşünceler bütün kıskançlıklar,yetersizlik hissi bir anda gitmiş gibi.kendimi yapmam gerekenlerden,yapmak zorunda hissettiğim her şeyden arındırmışım gibi.huzurluyum işte garip bir huzur.dipte hissetmekten çok farklı bir durum bu.dipteyken bir şeylere ,birilerine ihtiyaç duyuyorsun,kurtulmak için.şu an ise hiçbir şeye gereksinim duymuyorum,intihar etmeye bile.sanırım intiharım yine böyle hisler içindeyken gerçekleşecek.
hayatı boşvermişliğin huzuru...


acaba nick drake nasıl hissetti,intiharından önce.

3 yorum:

  1. şey... ben sadece bunların sonunun (intihar etmediğini varsayalım) hissizleşmeye doğru gittiğini demek istiyodum. bkz:brida! ah bir de şu blogun izleme şeysini bulabilseydim

    YanıtlaSil
  2. selam :) öyle 24, 27 tarih filan verme. ya da 2120 yılında intihar et, hem o zamana kadar ölmüş olursun :) bence dur burada, yaz, ben okurum, o okur, biz okuruz..kim olduğunu bilmiyorum ama seni seviyorum ve seni çok umursuyorum, benim için değerlisin..bloguma bıraktığın yorum için de teşekkür ederim. beni oku ama çok ciddiye alma anlaştık mı :)

    YanıtlaSil
  3. yorum için teşekkürler :)

    blog izleme şeysini ekledim.hissettiğim hissizlikten farklı bir şeydi.hissizleşmeyi de yaşadım ama bu seferki huzurluydu sanki.

    24 ya da 27 yaşında intihar etme düşüncesini besliyorum ki ,bu işkenceyi bir süre sonra sonlandırabileceğimin bilincinde olayım.bilmiyorum ,öyle düşünmek huzursuzluğumu azaltıyor sanki,çok değil birazcık.hem zaten korkağın tekiyim ben.ölümüm belki de yaşlı haldeyken ,iradem dışında gerçekleşecek.

    YanıtlaSil