25 Eylül 2014 Perşembe

.

bazen çok beklediğin şeyler bir türlü olmaz.

13 Eylül 2014 Cumartesi

.

durağanlığımın bozulması çoğu zaman rahatsız ediyor.bozulmasını istesem dahi. uzun süredir bana kalan ,bende olan şey sessizlik.övününelecek bir  meziyet değil halbuki.iç sesim kayboluyor çoğu zaman. evdekilerle de pek konuşmayınca dış sesim de kullanmaya uygun olmuyor.belki de iç sesim kayboluyor değil de iç sesim benim yerimi aldı,ben pasifçe bekliyorum demeliyim.neyse.böyle bomboş kaldım işte.yankısız ,olaysız,iletişimsiz.diğerleriyle konuşmak garip geliyor.başkalarının duyduğu ,titreşimini hissettiğim ses benim değilmiş gibi.ben sadece ağzımı oynatmışım da garip biri benim yerime benim söylemeyeceğim şeyleri  aktarıyor sanki.

9 Haziran 2014 Pazartesi

_

birkaç yıl öncesine kadar daha bi kendime dönüktüm.annem babamla hiç karşılaşmamış olsa diye düşünürdüm ,böyle düşünürdüm çünkü o zamanlar hiç var olmamış olmam ikisinin  karşılaşmamasına bağlıydı.başıma gelen  olumsuzlukları,yetersizlikleri onlara yükleyebilirdim.onlar bu yüklemenin altında ezilmezlerdi ne de olsa.hak da ediyorlardı pek üzerinde düşünülmeden alınan kararlarının  bi sonucunun kendilerini suçlamasını.babam güçlüydü küçükken,pek konuşmazdı bizimle,arada bir şeyler söylerdi o kadar.annem çocuklarıyla meşgul,hem işe giden hem de evle ilgilenebilen biriydi.küçükken babamı hep güçlü,hep uyumak isteyen,biraz şişmanca kalacak  biri olarak görürdüm.annemi ise yorulmayan,televizyon izlemeyi seven,kendi halinde biri olarak..büyümek kötü..artık ikisinin de yalnız,bir şeylerle uğraşmaktan bıkmış,yorgun,alıngan halde olduklarını farketmek  birazcık da olsa büyümek sanırım.ve onlara üzülmek.onlardan daha sağlıklı,konuşkan olmak,yapılacak şeyler biriktirmek ilerisi için üzücü..yine düşündüm hiç karşılaşmamış olsaydı annemle babam diye..kendi mutlulukları için diledim bu defa  bunu.belki o zaman birazcık da olsa mutlu olabilirlerdi.

25 Mayıs 2014 Pazar

..:..:..:..

sabitlenmiş,donmuşum gibi.herkes devam ederken bir şeylere ben öylece donmuşum gibi.eskiden zeki olduğumu düşünürdüm,bir şeylere ilgili,bilgilenmeye istekli.uzun süredir hiçbirşeyim  ben.halinden hoşnutsuz şekilde köşesine çekilmiş ,diğerlerini kıskanmaktan başka bi şey yapmayan biriyim..hayatımda özel diyebileceğim hiçkimsem yok.bir zamanlar varsa bile uzun süredir yok..sıkıldım:sabitliğimden.

15 Şubat 2014 Cumartesi

----


davranışların,yapılan şeylerin sonucu değiştirmeyeceğinin fark edilmesi : öğrenilmiş çaresizlik

başlarda çabalamayıp bir şeylerin değişmesini bekleyip durmak..gözlemci  olmaktan sıkılmak,istenilenin başkası tarafından gerçekleştirilmesini ve sunulması beklemenin mantıksız olduğunu anlamak..
istediğin şeyler için çabalamak,yorulmak--çünkü aktiflik sana göre değil--tüm uğraşlardan sonra fark edilen şey hiçbir şey değişmez.her şey çabalamadan önceki halinde..çabaların bi boka yaramamış..sen hala hiç bi haltı beceremeyen kendine güvenemeyen silik kızsın..büyüyememişsin hiç.kendine güvenmeyi bi türlü becerememişsin..hala anlam arayıp durmayı bırak yaptığın her boktan şeye..
çabalamaktan vazgeçiş..pasifliğe dönüş..sıradanlığı kabulleniş..yalnızlığı kabulleniş diye sürekli kendine hatırlattığın bi başınalık..





genshiken in  kapanış parçası  gereksiz beklentileri hatırlatıyor bana..beklenti sonrası üzüntüyü falan..