aptal döngü

baş ağrısı,istemsizlik,mide bulantısı.huzur gidince bunlar kendini daha da etkili gösteriyor gibi.dün istemsizliğime yenildim.sadece uyudum.hiçbir şey yapmadan ,çaresizlik içinde uyudum.

insanları uzaklaştırıcı etkiye sahibim sanırım.bugüne kadar kendimi yalnızca bir kişinin yanında olduğum kişiye yakın hissettim.depresifliğimi,inanç konusundaki düşüncelerimi rahatça anlatabiliyordum ona.o benim için tek önemli kişiydi.ben ise onun için önemli kişilerden yalnızca biriydim.bunlar iki sene önceydi.şimdi o hiç yokmuş gibi,hiç dahil olmamış gibi yaşantıma,eskisi gibiyim ben.tuhaf,bir insana bu kadar değer vereceğimi düşünmezdim.onun için bu kadar vazgeçilebilir olmak üzücü.iki üç ay önce msj attı.mutlu anlaşılan son halinden.hayata artık o kadar depresif bakmıyor ,romantik ilişkisi var,arkadaşları var.onu kıskandım galiba,kendi yalnızlığıma,kendi çıkmazıma baktım da .

belki de böyle bozuk olmayı hakkettim.belki de gerçekten kötüyüm ben.belki de bireyin düşünceleri eyleme dönüşmese bile onun kötü olmasına yetiyordur.

"Sakın kimseye bir şey anlatmayın. Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra." Çavdar Tarlasında Çocuklar

holden haklıydı sanırım.

insanlar kendileri için önemli,üzücü bir haberi anlattığı zaman hiçbir şey hissetmiyorum.yüzüm de ifadesiz kalıyor .ama insanlar anlattıklarına gerçekten önem verdiğimi düşünüyor olabilir.çünkü ifadesizliğime rağmen bana kendileri hakkında bir şeyler anlatmaya devam ediyorlar.belki de sadece anlatma ihtiyacı içinde oldukları için anlatıyorlardır.anlatılan kişi önemli değildir.

gelecek sene nerede olacağımı bilmiyorum.belki ankara da belki istanbul da belki başka bir yerde.burada ,şu an bulunduğum yerde olamayacağımı biliyorum.oysa hiçbir yere gitmek istemezdim.

her türlü değişim bende mide bulantısına neden oluyor.

gazetelerdeki intihar haberlerinden de o habere yapılan yorumlardan da nefret ediyorum : bunun gibi

uzun süredir dinlememiştim :