boşluk,sonsuzluk.....

eskiden,küçükken dua ederdim,bir şeyler için,dua ettiğim varlığı,niteliğini düşünmeden dua ederdim..öyle büyük isteklerim yoktu.günah işlediysem günahlarımı affet,mutlu olayım tarzında,bazen de maddi istekler içerirdi dualarım.çocukken pek bir şeyleri düşündüğümü de söyleyemem.kabullenme özelliğim baskındı sanırım o zamanlar.derslerim iyiydi çünkü ezberlerdim,düşünmeden aklımda tutardım,sorgulamadan.kitap okumazdım,film izlemezdim,zaten o zamanlar bilgisayar da yoktu evimizde.filmleri ancak televizyondan izleme imkanım vardı..yine mutsuzdum,yine iletişimsizlik içindeydim diğerleriyle,yine çirkindim,yetersizlik içinde hissederdim kendimi ama bunların hiçbirinin farkında değildim.aptal,önemsiz ,yetersiz biri olduğumun farkında olmasaydım yine bu denli hüzünlü olur muydum acaba...artık tanrı diye adlandırılan varlığa dua etmiyorum.inanıyorum ya da inanmıyorum diyeyem şu an .sadece pek düşünmüyorum onun var oluşunu o kadar.

yaşadığımı hissetmediğim,aptal ,sıkıcı günlerden biriydi bugün de..

depresyon şarkılarımdan biri..

sanırım bütün hüznü,yokluğu,çaresizliği,yalnızlığı ,her şeyin boşuna olmasını en derin hissettiren parça bana.