anterrabae düşerken.....

pekçok şeyi birbirine katıyorum,karıştırıyorum.her şey birbirinin içine geçmeye meyilli sanki.sadelik siliniyor,bir şeyler karıştıkça karışıyor.yine durgun,boğucu anlarımdan biri.

yabancılaşma,gereksizliğin farkındalık,mide bulantısı,boğuntu,sonsuzluk kadar uzun bir düşüş,sonu gelmeyen bir düşüş,saçları kızıl değil de simsiyah-kuzgun renginde-olan bir aptalın kendini anterrabae gibi hissetmesi işte.

aptal bir oluşum içindeyim,sürekli haldeki bulantı eşlik etmekte oluşumuma,yabancılığımın farkına varmama.nereye kadar gidebilirim ki ben.

gitmek,gidince,...

nereye gidince,hiçbir yere gidince ,hiçliğe gidince,var edene gidince,yok oluş için istekte bulunduğum var edene gidince,belki de kocaman bir boşluğa gidince...

belki de gitmem bir yere.yok olurum da yok olduğumun da bilincinde olmam hem.var olduğumu umursamadan,var oluş acımı unutsayarak yok olurum..

sahi,ne zaman yok olcam ben....

midem bulanıyor,başım ağrıyor;yaptığım şeylerden,yapacağım şeylerden,var oluşumdan.

milat olarak kabul edilen tarihten sonraki 2012. yıl , beşinci ay ve ikinci gün.

tanrı(?) hala benim gibi acı çeken varlıkları yaratmaya devam ediyor.....