16 Şubat 2012 Perşembe

--

yoh ve haruna



ben onu görmek için yolumu uzatırken o beni görmemek ,benimle karşılaşmamak için yolunu değiştiriyor.birisine karşı hissettiğim yakınlığın karşı tarafa bu kadar itici gelmesini beklemiyordum.sanırım gerçekten erkekleri uzaklaştırıcı etkiye sahibim.insanlarla aramdaki iletişimsizlikten pek de şikayetçi değilim.yani yalnızlığa alıştım,yalnızken rahatım ve seviyorum yalnız kalmayı.ama bu sefer farklı olsun istemiştim.böyle zamanlarda silik,çirkin görüntümden gerçekten nefret ediyorum.
neyse sanırım onu koukou debut taki yoh a benzettim ve onu görünce yoh un karakterini ona yükledim.değişen hiçbir şey olmadı.
yalnızlığım değişmeyecek gibi...




iki haftadır içinde bulunduğum durumdan biraz sıyrıldım sanırım bugün.kendimi hâlâ berbat hissediyorum ama önceki kadar kötü değil.uyumak dışında bir şeyler yapıyorum en azından.anime izlemek,film izlemek gibi.


uzun süredir eskisi gibi müzik dinlemiyordum.bu aralar eskiden dinlediklerimi dinliyorum tekrardan.patrick wolf dinliyorum yarım saattir.onun parçalarını ne kadar çok sevdiğimi unutmuşum.
sanırım ben nelerden hoşlandığımı unuttum.çevremde insanlar olmasa da kendimi yalnız hissetsem de beni biraz bile olsun huzurlu hissettirecek o kadar şey var ki.



patrick wolf un art ardına dinlediğim,bünyemde bağımlılık yapan parçası:


1 yorum:

  1. yaşasın animeler.. beni de pek rahatlatıyorlar doğrusunu söylemek gerekirse..

    YanıtlaSil